Podsumowanie
Celem mojej pracy była modyfikacja α- i β-cyklodekstryn. W tym celu przeprowadziłem wieloetapową syntezę, w wyniku której otrzymałem kilka pochodnych cyklodekstryn ze stosunkowo dużymi wydajnościami. Substratami wyjściowymi były per-(6-tert-butylodimetylosililo-2,3-di-O-metylo)-α- i β-cyklodekstryna (1-2), które poddałem reakcji alkilowania w celu wprowadzenia łańcucha alkilowego w miejsce grup hydroksylowych –OH (2)(3). Reakcję alkilowania prowadziłem stosując jodek metylu. Otrzymane per-(6-tert-butylodimetylosililo-2,3-di-O-metylo)-α- i β-cyklodekstryny (3-4) poddałem jednoczesnej reakcji desililowania oraz bromowania. W ten sposób otrzymałem per-(6-bromo-2,3-di-O-metylo)-α- i β-cyklodekstryny (5-6). Wprowadzenie grupy S-etylowej w pozycję C-6 przeprowadziłem w reakcji z merkaptanem etylu. Otrzymałem per-(6-S-tioetylo-2,3-di-O-metylo)-α-i β-cyklodekstryny (7-8). Z otrzymanych związków wybrałem dwie pochodne cyklodekstryn (7-8) zawierające grupy –SC2H5 dzięki czemu mogły one służyć do modyfikacji elektrody złotej. W wyniku samoorganizacji cząsteczek z roztworu na powierzchni elektrody utworzyłem monowarstwę. Za pomocą woltamperometrii cyklicznej badałem pokrycie elektrody złotej. Uzyskane prądy pojemnościowe były niższe, niż w przypadku niepokrytej elektrody co świadczy to o blokowaniu powierzchni elektrody przez monowarstwę.
komentarze
Copyright © 2008-2010 EPrace oraz autorzy prac.