Ponieważ grupy hydroksylowe –OH(6) są najbardziej reaktywne i najlepiej dostępne, najłatwiej ulegają podstawieniu przez inne grupy funkcyjne. Najczęściej pierwszorzędowe grupy hydroksylowe przekształca się w etery sililowe. Są to trwałe związki. Dodatkowym ich atutem jest łatwość usunięcia grupy sililowej. Najczęściej w reakcji sililowania cyklodekstryn używa się chlorku tert-butylodimetylosililowego w pirydynie lub DMF. Wydajność reakcji przeprowadzanej w DMF w obecności imidiazolu wynosi ~70%, ale w metodzie tej oprócz pożądanego produktu, otrzymuje się pochodne cyklodekstryn podstawione w miejscu grup hydroksylowych –OH(2),(3), przez co konieczne jest zastosowanie chromatografii kolumnowej w celu otrzymania czystego produktu [18]. Wydajność reakcji prowadzonej w pirydynie jest wyższa i wynosi ~85% i reakcja ta jest znacznie bardziej selektywna od reakcji prowadzonej w DMF. Obie reakcje prowadzi się w temperaturze pokojowej [19].
W ostatnich latach trwają prace nad innymi eterami dimetylosililowymi charakteryzującymi się jeszcze większą trwałością i selektywnością.
Persililowe pochodne cyklodekstryn otrzymałem według metody Fugedi [19]. Do zmodyfikowania grupy –OH(6) wybrałem etery sililowe ze względu na to, że są one trwałe i można je łatwo usunąć z mieszaniny poreakcyjnej.
Suchą cyklodekstrynę należy rozpuścić w pirydynie. Następnie mieszaninę schłodzić w łaźni aceton/suchy lód. Następnie do roztworu należy wkroplić powoli chlorek tert-butylodimetylosililowy rozpuszczony w pirydynie. Całość mieszać chłodząc przez około 2 godziny, a następnie w temperaturze pokojowej przez około 24 godziny. Po upływie tego czasu do mieszaniny należy dodać wody destylowanej aż do wytrącenia się białego osadu. Osad pozostawić do krystalizacji na około 2 godziny a następnie przesączyć i przemyć kilkakrotnie zimną wodą. Osad suszyć nad pięciotlenkiem fosforu.
Copyright © 2008-2010 EPrace oraz autorzy prac.